په خپل حالت باندي ژړل دي په کار

سید عبید الله نادر
کال ۱۳۸۲کابل
په خپل حالت باندي ژړل دي په کار

ســــــــــم د حالاتو سره تلل دي په کار
له خپل اړخـــــونو ، خبریدل دي په کار
خواږه وختونه، انتظــــــار کاږي زمونږ
خوند له وخــتونو ، اخیستل دي ، په کار
چي پس له دي شی ، دا وخــــتونه مهار
د غنیمت وخت ، رانیـــــول دي په کار
چي پایمـــــــال د دیو ودد، نورنه شـو
له جـــــــــهالته ځان ، ایستل دي په کار
عمـــــرونه تیر شول په ، باطل فکرونو
د ذهنیت روښـــــــــــانول دي ، په کار
ترڅو به سـپړو ، دیو بل عیـــــــــــــــبونه
خپل آيينـــــي کي ، ځان کتل دي په کار
لو یي ګـــــــــذار کړو، د ذلت کندي ته
په خپل حالت باندی ، ژړل دي په کار
هر قدم مخي ته ، عبرت نښــــــــي دي
لږ په رڼو ستر ګو لـــــیدل دي ، په کار
له مـــــــــــــــکارئ ، ددي دنیا یو غافل
لدې غفلـــــــــــــــته ، راوتل دي په کار
چي په اسرارو باندی سر مو شي خلاص
په رموزاتو پو هیـــــــــــدل دي ، په کار
ددي ماحول صــــــــــلح و صفا ، دپاره
له درانه خوبه ویښـــــــــیدل دي، په کار
په لوړ احســــــاس، او په عالي فکرونو
واړه بچـــــــیان خپل ، روزل دي په کار
چی شي روښانه، د پوهنـــــــــــي مشعل
عزم و همت په ځـــان ګالل دي ، په کار
کاڼه غوږونه ، د عبرت دي زمـــــــــونږ
د خپل ضــــــمیر هم، اوریدل دي په کار
بی درده خلــــــــــکو ته ، د زړه له درده
د ویښــــــــــیدو ، یو څه ویيل دي په کار