سرنوشت سه ملت مظلوم و سه رهبر که دیکتاتور گفته می شد

عوت
1 ـ صدام حسین رییس جمهور عراق به اتهام جنایت علیه بشریت، اعدام شد.
در حین اجرای اعدام، حداد گفت: تو عراق را نابود کردی. صدام به پاسخش گفته بود که بر عکس، من عراق را تبدیل به کشوری ثروتمند و قدرتمند کردم.
بعد از اعدام وی گروه ها به رقص و پایکوبی پرداختند.
نورالمالکی گفت: سرزمین بخشنده و پاک شما برای همیشه از لوث وجود یک دیکتاتور پاک شد و صفحه ای سیاه از تاریخ عراق ورق خورد و ستمگر مُرد.

2 ـ معمرالقذافی رییس جمهور لیبا به اتهام دستور حملات غیر قانونی به غیر نظامیان توسط انقلابیون در حالی که به سر و صورت خون آلودش می کوفتند به ضاربان می گفت: من را نزنید این کارها در اسلام حرام است. پاسخ انقلابیون « خفه شو سگ » بطور فجیعی کشته شد.

پسر معمرالقذافی می گوید: آمریکایی ها از من خواستند تا علیه پدرم کودتا کنم اما من نپذیرفتم زیرا نبود پدرم « در یک کشور قبایلی» باعث ایجاد هرج و مرج می شود.
سرهنگ قذافی که خود را راهنمای انقلاب کبیر سوسیالیستی یکم سپتامبر خلق جمهوری عربی لیبا می دانست، باری به رهبران عرب گفته بود: مقام من اجازه نمی دهد در سطح شما باشم.

3 ـ نجیب الله رییس جمهور افغانستان به جرم اینکه کمونیست است، در آخرین دقایق زندگی اش تطمیع دشمن نشد و با قاصدان نصیرالله بابر راهی پاکستان نگردید، به طور بسیار فجیعانه و دور از کرامت انسانی در حالی که او می گفت: به ملت افغانستان قول داده ام در صورتی که صلح تامین شود نه تنها از کرسی و مقام بلکه از جان خود هم می گذرم توسط طالبان کشته شد.

نجیب الله باری در یکی از بیانات اش گفت: چه کسی تضمین می کند که بعد رفتن عساکر شوروی، جای آنها را منیجرهای پاکستانی و عربی و آمریکایی نمی گیرد، او در راه آوردن صلح بسیار تلاش کرد اما به نفع غرب نبود پذیرفته نشد.

از آنچه که گفته آمدیم به این نتیجه می رسیم.
در روزگاری چرچیل گفته بود: « راستی » آنقدر عزیز است که باید انسان ها حتما آن را در یک پوششی از « دروغ » بپیچاند و محفوظ بدارند.
آری… وجود دیکتاتوران دروغ نبود اما راست اش که حضور نظامیان ناتو ده ها برابر آن دیکتاتوران کشتند.
بعد از صدام بیش از دو میلیون انسان عراقی کشته و زخمی و هزاران خانواده از هم متلاشی و بیجا شدند و کشتار دسته جمعی هنوز هم ادامه دارد.
در حمله ناتو به لیبا ده برابر کشتار قذافی به قتل رسید و جنگ های قومی و قبیله ای تا هنوز جان هزارن انسان بی گناه را می گیرد و هنوز هم ادامه دارد.
بعد از کشته شدن داکتر نجیب الله تا امروز که حدود بیست سال می گذرد صدها برابر دیکتاتور کشتند و آواره ساختند و سریال آدم کشی هنوز هم ادامه دارد.

نیروی های ناتو آمدند تا لیبا، افغانستان و عراق را از چنگال « دیکتاتوران » نجات دهند اما با درد و دریغ و الم که دستاوردی جز ادامه همان مسیر برای خلق های این سه کشور ارمغان نیاوردند و فضا را برای داعش آماده ساختند تا آثار هویت باستانی ملت ها را نابود، ارتش منظم و مجهز شان را متلاشی، زیربناهای اقتصادی شان را منهدم و جنگ های فرقه ای و مذهبی را دامن زنند، داعشیان با قدرت گرفتن در حوزه های نفتی و فروش آن از طریق قاچاق به خرید اسلحه پرداختند و فابریکه های اسلحه سازی را گرم تر ساختند.

اکنون قسمت دوم سریال به حوزه های نفتی آسیا میانه آغاز می یابد، داعش را به افغانستان بردند تا مردم من را، وطن من را به خاطر اهداف نامیمون شان نابود سازنند اما من یقین کامل دارم، همانطوریکه سرزمین مردخیز من گورستان متجاوزان در طول تاریخ بود، اینبار هم با هوشیاری و همبستگی اقوام با غیرت و با شهامت، این خاک را گورستان داعش و هم پیمانان شان خواهند ساخت.