تناقض در حرف و عمل ما را ذلیل می سازد
تناقض در حرف و عمل ما را ذلیل می سازد
نیلوفر مستعد
اخیراً گروه طالبان در یکی از وبسایت ها مقاله ای را به نشر سپرده و در آن مدعی شده اند که ما هوا خواه صلح در شرایطی هستیم که موافقتنامه دوحه عملی گردد و خارجی در امور داخلی کشور مداخله نکنند و بگذارند که افغانها خودشان در بین خود مشکلات را حل و فصل نمایند.
گروه طالبان در این نوشته تلویحاً حکومت افغانستان را متهم به این کرده است که تحت تاثیر خواست خارجی ها قرار دارد و استقلالیت کامل را در امر تصمیم گیری ندارد.
بنده به عنوان یک نویسنده کوچک که دنبال کردن وقایع مربوط به افغانستان از دغدغه های اصلی ام می باشد کاری به این ندارم که گروه طالبان در رابطه با حکومت فعلی افغانستان چگونه طرز دید دارند اما حقایقی را می خواهم در این نوشته به گونه غیر جانبدارانه و واقع بینانه بیاورم زیرا قلم سنگینی فراوان دارد و بر ماست تا دَین آن را در پرتو حقایق ادا نماییم.
از دین من یکی از ناقضان اصلی توافقنامه دوحه گروه طالبان اند زیرا این گروه در توافقنامه دوحه تعهد کرده بودند که نیروهای خارجی را آماج حملات مسلحانه شان قرار نمی دهند که خوشبختانه این بند توافقنامه را با تعهد کامل عملی کرده اند و هیچ حمله تروریستی را بر ضد خارجی ها اجرا نکرده اند مگر شوربختانه بند دیگر توافقنامه دوحه که کاهش خشونت ها بود و شامل حال مردم ملکی و نیروهای امنیتی افغانستان می گردید کوچکترین تغییری به نظر نمی رسد و برعکس همه روزه شاهد به خاک و خون نشستن افراد ملکی و بیگناه کشور می باشیم با آن که حکومت افغانستان بنا به خواست مردم و جامعه جهانی بیش از 5هزار طالب را که عملاً دستشان به خون مردم افغانستان آغشته بود رها نمود.
همچنین گروه طالبان ادعا می کنند که حکومت افغانستان به دستور خارجی ها عمل میکند و استقلالیت فکری در حکومت افغانستان وجود ندارد.
من در اینجا به گونه پرسش میخواهم از سران این گروه طالب پاسخ گردم و در ضمن خواننده این نوشتار قضاوت خود را در زمینه نماید.
قبول میکنیم که حکومت افغانستان عملکردهایش در تبانی با جامعه ملل و کشور آمریکا به پیش میرود و به زعم گروه طالبان تحت تاثیر خارجی ها قرار دارد اما آیا گروه طالبان در این زمینه مستقلانه عمل میکنند؟
مطمئنم که پاسخ مخاطبان نخیر است و آن به دلایل این که:
اول- گروه طالبان در تمام افغانستان یک پایگاه و آدرس مشخص ندارند.
دوم-رهبر گروه طالبان و سایر بزرگان این گروه در خارج از افغانستان به ویژه پاکستان اقامت دارند.
سوم-پس از هر دور مذاکرات کسانی که از آدرس حکومت افغانستان اشتراک نموده اند به افغانستان برمی گردد و بر عکس رهبران طالبان به کویته پاکستان میروند و پشت درب های بست با کارمندان آی اس آی و سایر مسئولان پاکستانی دیدار میکنند.
چهارم-گروه طالبان ادعای اسلامیت دارند و همواره بر طبل دین و جهاد می کوبند اما برعکس با خارجی ها توافقنامه به امضا می رسانند و دست از کشتار آنها می بردارند و برعکس مسلمانان و هموطنان خود را قربانی میکنند که در تازه ترین مورد گروگان گیری زنان و مادران بیچاره در غزنی لکه ننگ دیگری را بر جبین این گروه هک کرد.
پنجم-با آن که حکومت افغانستان تحت تاثیر خارجی ها می باشد، اما بارها آقای غنی و سایر دولتمردان حکومت بالای گروه طالبان صدا زده اند که بیایید گفتگوهای صلح را در داخل افغانستان مثل کابل،کندهار یا کدام ولایت دیگر به پیش ببریم اما همواره طالبان در این زمینه مخالفت شان را ابراز نموده و از این خواست سر باز زده اند.
آنچه را در بالا به عنوان مثال از آن یاد آوری نمودم نمونه هایی از تعهد شکنی های گروه طالبان می باشد که مدعی آزادگی و آزادی خواهی می باشند حال قضاوت دست شما خواننده گرامی!
