حقیقت مرگ سخنگوی ملا عمر در پاکستان
عبدالمنان توحیدیار
مولوی مطمئن کدام مریضی جدی نداشت، فرزند اش محمد در بعضی مجالس در مورد آنچه که بالای پدرش گذشته است آشکارا قصه کرده است، از اینکه بطور واضح گفته نمی تواند از خانواده ملا دادالله ترس و هراس دارند.
طالبان از کشتن این مظلوم با ریختاندن اشک تمساح مصروف است که طوری می خواند وانمود بسازند که کشته نه بلکه وفات نموده است و آوازه قتل اش را خاموش بسازند.
مولوی مطمئن افغانستان را دوست داشت، به این وطن ایمان داشت، شخص مورد اعتماد ملامحمد عمر بود و افغانستان را نسبت به پیشاور و کویته اولویت میداد، و مجبوریت های استخباراتی وی را مجبور ساخته بود که تا روز کشته شدن اش خاموشی اختیار نمایند.
مطمئن تحت تاثیر مدرسه های پاکستانی قرار نداشت بلکه به زبان انگلیسی خوب می فهمید خوب می نویسید، تاریخ این وطن را میدانست و از حالت ما کرده زیاد بالای این وطن متآثیر بود، به پشاور تبعید شده بود و چندین بار خانه اش را تلاشی کردن و این حالت توازن ذهن این مظلوم را گاه گاهی دچار اختلالات میساخت، که حتی تا آخرین لحظه عمر خود تلفون هم نداشت و در میرانشاه کویته زندگی می کرد و تا لحظات قبل از کشتن اش به ماشین تبلیغات طالب سوژه سپرده می شود که بعدا نشر می شود.
در میان طالبان از نویسنده، و آگاهان مسایل سیاسی هیچ کسی جرات این را کرده نمی تواند که از رازهای قتل های هدفمند طالبان را به ملت بشکل مستند نشان بدهد.
مطمئن از روی مجبوریت در پاکستان زندگی می کرد و او به این خوب می فهمید و با تمام رازها را باخود به گور برد.اینکه یک افغان به شکل مبهم کشته می شود پرسان این باید شود.
پاکستان تجربه قتل های هدفمند را با استفاده از پیچکاری زهری بسیار زیاد دارد، از کشته شدن ملا محمد ربانی، ملاعبدالله، ملامحمد عمر و مولوی مطمئن قتل های هدفمند مبهم و پیچیده است. طالب اگر واقعا افغان هستند کتاب مولوی مطمئن را که بنام ملاعمر و افغانستان نوشته است اجازه چاپ برایش داده شود، همانطور که مرحوم مطمئن نوشته است، آن کتاب که چاپ شده است امروز و فردا وجود دارد، این همان نسخه اصلی همان کتاب نیست که مطمین نوشته است، این تنها بخش از نوشته های آن کتاب است.
خداوند مطمئن را ببخشد و از حکومت افغانستان می خواهیم که خانواده وی را نجات دهند که در حالت بسیار بد خراب به سر میبرند که خدای نخواسته فرزند اش محمد به یک همچو سرنوشت گرفتار نشود.
