چرا طالبان صداهای رسا را خاموش میکنند؟
عارف نظری
روز گذشته خبر ترور وحشتناک نعمت روان گوینده پیشین طلوع نیوز و از روزنامه نگاران مطرح و زحمت کش و پرکار کشور همانند بمبی در فضای رسانه‌ای و اجتماعی کشور ترکید و تیتر خبرهای رسانه‌ها را اشغال کرد.
نعمت روان از سوی افراد مسلح در ناحیه چهاردهم شهر قندهار ترور شد و به گفته مسولان امنیتی آن ولایت، مهاجان تیلفون او را نیز با خود بردند.
ترور نعمت روان یک روز پس از آن صورت می‌گیرد که ذبیح مجاهد سخنگوی گروه طالبان به رسانه‌ها هشدار داده و برخی رسانه‌ها را به وابستگی به ریاست امنیت ملی و پخش و نشر اخبار و گزارش‌های یک جانبه متهم کرد. مجاهد هشدار داد که در صورت ادامه چنین روندی، مسئول ادامات بعدی خبرنگاران و مسئولان رسانه‌ها خواهند بود.
اما کارنامه طالبان به اندازه کافی سیاه است که این گروه قاتل و تروریستی را در صف جنایت کاران و قاتلان جا بدهد و نیازی هم به هشدار اخیر ذبیح مجاهد نبود؛ زیرا این گروه پیش از این هم دست به جنایت بسیار زده و ده‌ها خبرنگار و فعال رسانه‌ای و کارمند رسانه‌ای و فعال مدنی و فعال حقوق زنان و فعالان حقوق بشر را هدف قرار داده و ترور کرده است.
گروه طالبان چون ماهیت تروریستی و جنایتکارانه دارد، از بیخ و بن مخالف رسانه و آزادی بیان بوده و خبرنگاران را که سربازان آزادی بیان هستند، همواره به عنوان اهداف مورد نظر قرار داده و بر آنان حمله کرده است.
این گروه از پامیر در بدخشان تا دشت‌های سوزان نیمروز و از بلخ تا پکتیا و خوست علیه خبرنگاران و رسانه‌ها اقدامات تروریستی و جنایت کارانه داشته و این سریال نامیمون و نا مبارک همچنان ادامه نیز دارد.
گروه طالبان فقط یک نوع رسانه می‌شناسد و آن هم در خوش بینانه ترین حالت، رسانه‌ای است که در خدمت این گروه باشد و مجیزگوی آن قرار بگیرد، مانند سایت خبری- تروریستی «نن. آسیا» که همواره جنایات این گروه را توجیه می‌کند.
تاکتیکی که به تازگی گروه تروریستی طالبان برگزیده، ترور و انکار ترور است مثل روز گذشته که دست داشتن در ترور نعمت روان را انکار کرد، ولی ملت افغانستان به خوبی می‌دانند که چنین اقدامات جنایت کارانه کار گروه طالبان است و تنها این گروه تروریستی است که از بدو تاسیس در دهه هفتاد تاکنون دست به جنایت علیه هر صدای مخالف و رسایی زده است که علیه اقدامات تروریستی و جنایات این گروه فریاد زده شده است.
بناءً گروه طالبان با انکار قتل‌های این چنینی، نمی‌توانند خود را تبرئه کرده و به اصطلاح وطنی در غندی خیر بنشینند؛ زیرا ملت اکنون ماهیت جنایت کار آن را شناخته است.
