غزل

دستوروتڼۍ تويې دسحرڅيري ګريوان
خوره په غرو رغوکې ازانګه ده د اذان

قاري په لوغړن ترنم وايه الرحمن
چې زړونه لمبوزن شي په څپوکې دايمان

اخربه په لاس درشي رڼه توره لکه لمر
دستوروپه نېزو وهه تيارې دکفرستان

له صدقه يوه اوښکه بې بها ده بې بها
تر دٌر ترمرغلرو تر ياقوتو تر مرجان

بيماريمه بيماريمه بيمار د بېلتانه
کړه جوړه ذايقه مې په النخل ورمان

الهي را اهدا کړې دبلبل بلالي غږ
ماهم يو لاروی کړې دحمدونو دکاروان
  عبدلباري جهاني

نور ښکاره کړئ

ځواب دلته پرېږدئ

ستاسو برېښناليک به نه خپريږي. غوښتى ځایونه په نښه شوي *

دا هم ولولی
Close
Back to top button