نشست علمای عربستان، افغانستان و پاکستان مشروعیت دینی را ازطالبان گرفت
نیلوفر مستعد
پس از توافقات صلح دوحه میان گروه طالبان و ایالات متحده امریکا و خروج نیروهای این کشور از افغانستان، تحولات و دگرگونی های در قبال افغانستان اتفاق افتاده است.
این دگرگونی حتی نوع نگاه و روحیه کشورهای حامی گروه طالبان ( پاکستان ) را دگرگون کرده است. تاریخ مناسبات افغانستان و پاکستان فراز و نشیب های طولانی دارد که در اساس می‌توان با اطمینان دلیل انرا در جاه طلبی و عمق استراتیژیک اسلام اباد در کابل نگاه کرد. پاکستان با وجود پیوندهای عمیق نژادی و فرهنگی با افغانستان همواره تاریخی پرتنشی داشته است، و دلیل عمده آن مداخله عریان و بی‌پرده پاکستان در امور افغانستان بوده است.
علامه اقبال شاعر فارسی‌گوی پاکستانی شعر بلند دارد، با این مضمون :
آسیا پیکر آب و گل است – ملت افغان در آن پیکر دل است
از فساد او فساد آسیا – در گشاد او گشاد آسیا
فرمان روایان سرزمین اقبال انگار تازه درک کرده اند که آتش بی ثباتی افغانستان دامن انهارا را نیز خواهد گرفت. روزگاری نچندان دور، مدارس دینی، نهادهای‌های مذهبی این کشور همواره برای قتل و کشتار مردم افغانستان فتوا صادر می‌کردند/ میکنند. نظامیان و سازمان های امنیتی این کشور طالبان را آموزش می‌دهند/ میدادند. اما پرسش این است که چرا پاکستان یک شبه در برابر گروپ های نیابتی‌اش پشت کرد؟ ایا پاکستان در این عملش صادق است؟
پاکستان در قبال افغانستان سیاست های مخرب داشته است و به نظر می‌رسد که این کشور منافع اش را در مسیر صلح افغانستان تعریف کرده و سیاست، دهه‌های گذشته و سنتی‌اش را کنار گذاشته است.
عمران خان، نخست‌وزیر پاکستان، اخیراً در مصاحبه با خبرگزاری رویترز در مورد افغانستان اظهارات جالب توجه و مهم داشته است. خان گفته که دولت تحت رهبری‌‌اش سیاست، دهه‌های قبل و سنتی پاکستان که به ایجاد «عمق استراتژیک» در افغانستان متمرکز بود تا یک دولت حامی منافع اسلام‌آباد در کابل شکل بگیرد را تغییر داده است.
نخست‌وزیر پاکستان در مورد سناریوی آغاز جنگ داخلی در افغانستان نیز گفته در صورتی که جنگ داخلی در این کشور آغاز شود، پس از افغانستان اولین کشوری که آسیب می‌بیند، پاکستان است.
اکنون اما به نظر می‌رسد که وضعیت برای پاکستان تغییر کرده است. حداقل در روی کاغذ اسلام‌آباد منافع اش را در مسیر صلح افغانستان قرار داده است و در کارزار ختم جنگ و برقراری ثبات در این سرزمین سهم فعال دارد.
پاکستان روابط عمیقی که با عربستان سعودی دارد به تازگی با سازمان همکاری های اسلامی درکنفرانسی تحت عنوان«اسلام دین ترور و وحشت نیست؛ دوام جنگ در افغانستان مسلمان کشی است» براه انداخت اند و از علمای برجسته‌ای افغانستان و پاکستان خواست تا پیرامون موضوع موقف‌گیری نمایند.
علمای هر دو کشور در کنفرانس مذکور بر دست برداری فوری از قتل و خونریزی فتوا صادر کردند و جنگ جاری در افغانستان را دوام برادر کشی گفته حرام خواندند.
سازمان همکاری اسلامی از افزایش خشونت در افغانستان ابراز نگرانی کرده افزودند که پس از خروج نیروهای بین المللی از افغانستان هیچ بهانه ای برای تداوم جنگ از سوی گروه طالبان وجود ندارد و دوام این جنگ برادر کشی است. دبیر کل این سازمان گفته است «دولت افغانستان موقف دینی معتدل و سازگار را در قبال صلح، به ویژه تامین آتش بس فوری و تعیین زعیم از طریق تمثیل اراده‌ی آزاد مردم اختیار کرده که مورد قبول تمامی کشورهای اسلامی است».
دبیر کل این سازمان خاطر نشان کرد که کشتار، خشونت و هراس افگنی با جوهر اسلام مخالف و ناسازگار است و باید به مردم تفهیم شود که اسلام دین ترور و خشونت نیست، بلکه آیین وحدت و همگرایی است.
مولوی محمد قاسم حلیمی وزیر ارشاد، حج و اوقاف افغانستان، شیخ تقی عثمانی از علمای مشهور جهان اسلام و شیخ نور الحق قادری وزیر امور مذهبی پاکستان اشتراک داشتند. این نشست به هدف بسیج علمای دینی بویژه علمای پاکستان و افغانستان در هماهنگی با سازمان همکاری اسلامی برای نا مشروع خواندن جنگ در افغانستان و تلاش برای صلح عنوان کردند.
این در حالیست که چندی قبل علمای از کشورهای فلسطین، سوریه، لبنان و … جنگ افغانستان را حرام دانسته و آن را برادر کشی خوانده اند. این نشست ها مشروعیت جنگ و خون ریزی از گروه طالبان را گرفته است.
