متلونه

الف :
ـ ابا اوبو يو وړ ، ويل ابا څه کوې چه غاړي غرونه ئې يو وړه .
ـ ابا مه ګوری ، خورجين ئې ګوری .
ـ اټنه وران سې چه امرالدين دي نارې کوي .
ـ اختر پټ مېړه نه دی .
ـ آخير عمر د خوارۍ دی .
ـ ادب له بې ادبه زده کيږي .
ـ ادب له زخمه اخيستل کيږي .
ـ آدم خان دي په خيال ګوروان درغلی دی .
ـ ارزانه بې علته نه وي ګران بې حکمته .
ـ ارمان چي وروستی عقل لومړی وای .
ـ آره آره يوم پر غاړه .
ـ اړه په اړه خلاصيږي .
ـ ازمويلی څوک نه ازمويی .
ـ ازميښت اول په کال وتلين و ، اوس دم په دمه دی . ( تلين دسالګری په معنی دی )
ـ آسان ئې نالول چونګوښو هم پښې پورته کړې .
ـ آسمان ليري ، ځمکه سخته .
ـ آسمان چي ټيټيږي ، دومره نه اوريږي .
ـ آسمان چي وريځي ښوروي باران به وکي ، کونډه چي سترګي توروي مېړه به وکي .
ـ آس ششنی ، خر رايي ، عاتره نوري بلاوي وايي .
ـ آس که ټکنی دی ميدان لڼد دی .
ـ آس ئې و هغو ته ورکړ چي د تانګ د ټرلونه وه .
ـ آس ئې په سوو ګټي ، مړونه ئې په خولو ګټي .
ـ آس دبله ، غمچينه د ځنګله چي دی ئې تيز نه کړي نو بې څوک تيزوي .
ـ اشه ښه ده که ګله ؟ مه يوه وينی مه بله .
ـ اشه اشه بابا اشه ، قاضي غلام غوندي مريی لرې .
ـ اصيل په ګدله کي ، کم اصل په ګزبره کي .
ـ اصيل ته اشارت ، کم اصل ته لغت .
ـ اصيل خطا نه لري ، کم اصل وفا نه لري .
ـ اصيل خوري نه خاوري کيږي .
ـ اصيل کوټور ، کم اصل څپړور.
ـ اصيل په جنډه کالو کي هم معلوميږي .
ـ اصيله ځان دي کچه کی ، چي پرتوګ دي الچه کی .
ـ اصيل نه ورکيږي .
ـ اصيل بې بها وي ، کم اصل بې بها وي .
ـ آغا کور نسته د بي بي څخه بېره نسته .
ـ الم نشرح هغه الم نشرح ده ، خوله د ملا عثمان غواړي .
ـ اګر و اګر سره ورته دي .
ـ امانت مځکه نه خيانتو ي.
ـ آموخته خور بلا خور .
ـ آموخته خور ښه دی که ميراث خور ؟ ويل اموخته خور .
ـ امير ئې ورکوي ، شېخ مير ئې نه ورکوي .
ـ انا مړه سول ـ تبه ئې وشلېده .
ـ انسان تابع د احسان دي .
ـ انسان تر کاڼي سخت تر ګل نازک دی .
ـ انسان نه دی ، هغه چي د حيوان څخه ګيله کوي .
ـ اوبو اخيستی زګ ته لاس اچوي .
ـ اوبه په ډانګ نه بېليږي .
ـ اوبه چي تر سر تېري سي څه يو نيزه څه دوې .
ـ اوبه چي تر غاړ ي ورسيږي ، زوی تر پښو لاندي کيږي .
ـ اوبه په کمزوري ورخ ماتيږي .
ـ اوبه د سر دپاله خړيږي .
ـ اورته خپل او پردی يو دی .
ـ اوربشي څه په ځمکه کي څه په جوال کي ؟ .
ـ اوربشي که سل منه دروپۍ شي ، دخره پکښي يو لپه ده .
ـ اور له خپلي لمني بليږي .
ـ اور او اوبه نه سره يوځای کيږي .
ـ اور او پنبه نه سره يو ځای کيږي .
ـ اوړه په اوړه ، منت ئې پر څه ؟ .
ـ اوړه يو موټ نه لري ، تنور ئې پر بام جوړ کړی .
ـ اوړه ئې د ميچني ، زامن ئې د چخني .
ـ اوړه ئې يوـت نشته شل ئې تنورنه دي .
ـ اوسپنه په اوسپنه ماتيږي ږ
ـ اوس دي ويښی کړې چي د ماشو پر وړ دي وخوړ .
ـ اوښان سره کارېدله ګېډړه هم ځغاسته چي بې پرسي ده .
ـ اوښان نه ژاړي بارونه ژاړي .
ـ اوښ په غلبېل نه دريږي .
٦٧ـ اوښ په خپلو متيازو کي ګوډيږي .
ـ اوښ په سر باری نه درنيږي .
ـ اوښ تر پله لاندي نه سي پوټېدلای .
ـ اوښ ته ئې ويل الغبندي وکه ، ده ويل په کمو لاسو .
ـ اوښه ، هر څه دي بې هوښه .
ـ اوښ ته ئې ويل! لوړ دي خوښ دي که ځوړ ؟ ده ويل دريم ئې هم بد دی چي خټي دي .
ـ اوښ ته ئې ويل لوبي وکه ، ده جړونګان له بېخه وکښه .
ـ اوښ ته ئې ويل دا مغزی دي ولي کوږ دی ؟ ده ويل کم ځای مي سم دی .
ـ اوښ دي اوسار کئ نو دي پلار کئ ـ اوښ چي ئې نته کی نو ئې اور ته کی .
ـ اوښ چي لوي بار وړي خوارک ئې ځوز دی.
ـ اوګره په تلوار نه سړيږي .
ـ اوګره ځيني توې سوله ، ويل په نصيب مي نه وه .
ـ اول اتام پسې کلام .
ـ اول ځان پسې جهان .
ـ اول حق د ګاونډي دی .
ـ اول زده کړه ، بيا کوزده کړه .
ـ اول سلام پسې کلام .
ـ اول کوه احتياط ، اوستری مه کوه پسات .
ـ اول مړانه په سيالي وه ، اوس سپيتانه په سيالي ده .
ـ اول مي نه خوړی هزارسلاخي ، اوس دخوارپلاومحتاج يم . (هزارسلاخي يو ډول ډوډۍ ده چي وېشلې هم بولي )
ـ ايلچي ته نه بند شته نه زندان

ـ اوښ پۀ بډه نه وهل کېږي .
ـ اختر څۀ پټ مېړۀ نه دی چې تېر به شي .
ـ اول ځان پسې جهان .
ـ اوبۀ پۀ ډانګ نه بېلېږي .
ـ ازمويلی بيا مه ازمويه .
ـ اوښ ليدلی ، نه ليولی .
ـ انسان له ختا سره ملګری دی .
ـ اور ته خپل او پردی يو دی .
ـ اول زده کړه ،بيا کوزده کړه
ـ اوبۀ هم د لوښي پر مخ څښلې کېږي .
ـ اور ته راغلی د کور څښتن شو .

ب:
ـ بابا حلاله ، پوخۍ مه حلاله .
ـ بابا دي خدای وبخښي مګر د سهار په لمانځه کي سُست و .
ـ بابا ګيلې کوي ، ادې پېرې کوي .
ـ پاچهان چي د اوګرې پېروی خوري وس ئې رسيږي .
ـ پاچهي پاچهانو لره ښايي ، لويي خدای ( ج) لره .
ـ باران پر تېر اوسو ، خره ئې د لړموړي يو وړه .
ـ بارونه ئې تړل ، اوښانو ژړل .
ـ بار ئې په شا نه شو وړای ، يو لرګی ئې بل پر کښييود.
ـ باغ که باغوان لري ، چغال هم خدای لري .
ـ باغ که خراپوې ، الو پکښي ږده .
ـ باغ چي پوخ سي باغوان کوږ سي .
ـ بام ئې لوړ ، کور ېې ډګر .
ـ بخت چي کوټه سي پاچهان ټکري خوري .
ـ بخت په ټنده دی نه په منډه .
ـ بد بانجڼ افت نه لري .
ـ بد په بلا اخته ښه دی .
ـ بد په سلام نه ورکيږي .
ـ بد تربور په بد ځای کي په کاريږي .
ـ بد مه راسره کوه ښه دي نه غواړمه .
ـ بد مه کوه بد به نه وينې !
ـ بده ماندينه تنګه موچڼه ده .
ـ بدی چي نه کړای بدي چاري ، بدی به چا واژه پر لاري .
ـ برج دي تر اسمانه ، سپي دي له لوږي مري .
ـ برخي ټولي ازلي دي نه په زور نه په سيالي دي .
ـ برخي وېشه مړونه ګوره .
ـ بزه په خپل ښکر نه درنيږي .
ـ بشره د انسان خوی د شيطان .
ـ بلا بيده ښه وي نه ويښه .
ـ بلا د هغه پاڅي، چي ئې ګړنګ په برېتو څاڅي .
ـ بلا پر بلا واوښته . بلا يو څه لاندي واوښته .
ـ بل ته کوهي مه کينه ، چي خپله پکښي لوېږې .
ـ بلخه بې تميزه ، لالی راغی بې کميسه .
ـ بللي خور ولي .
ـ بل من چپه شو .
ـ بنده اريان خدای پر مهربان .
ـ بنده راسه د خدای خپل سه ، لکه پر ځان داسي پر بل سه .
ـ بنده چي داد کي نو بې ياد کي ، الله چي ياد کي نو بې ښاد کي .
ـ بنده ليري موښلولې ، مرګ لار ورته نيولې .
ـ بنده و خپل عمل .
ـ بنده وتړل بارونه ، خدای کوله خپل کارونه .
ـ بوچ د اختر خلاص دی .
ـ بې دولتي د نفغقه خيژي .
ـ بيده بل بيده نسي ويښولای .
ـ بې زحمته راحت نشته
ـ بېزاره دي له خيره يم ، سپي دي در ګرځوه .
ـ بيزی په بد راضي .
ـ بې ښځي سړی ښه دی نه په کور کي همېش جنګ .
ـ بيعقل ته ئې ويل چي ونه دي په کونه کي شنه سول ، ده ويل ښه دی تر سيوري لاندي بې ناست يم
ـ بې عقل دونه په بل نه کوي لکه په ځان .
ـ بې ګودره کي ګيډيږي ، خود بې سين وړي .
ـ بې ما دي شل نه کړه

ـ بې چرګه به هم سباشي .
ـ بازخانه له بازه نه خالي کېږي .
ـ بې عمله علم ،د بې مېوې ونې پۀ څېر وي .
ـ بې قامه مقام نسته .
ـ بې وسي دؤسي نه ده .
ـ بخت يا پۀ کمڅۍ دی يا پۀ کوټۍ .
ـ برج مې جوړاوۀ ، را څه کدانه سوه .
ـ بې زحمته راحت نسته .

پ :
ـ پاړوګر د مار د لاسه مري .
ـ پاک اوسه بې باک اوسه .
ـ پټه خوله د مرکې ليوه دی .
ـ پر اخند ښوروا ډيره ده .
ـ پخوا له پخوا سره ولاړ .
ـ پر پچه وخوت کشمير ئې وليد .
ـ پر پوست سيکه نه وهل کيږي .
ـ پر خره يوه لپه اوربشي ډيري دي .
ـ پر خره سپور دی خر ئې ورک دی.
ـ پردی خر په شا زور ور دی .
ـ پردی اور تر واوري سوړ دی .
ـ پردی زوی نه زوی کيږي .
ـ پردی سپی په ډوډۍ خپل .
ـ پردی کټ تر نيمو شپو وي .
ـ پردی جنګ نيم اختر دی .
ـ پردی غم تر واوري سوړ دی .
ـ پردۍ پڼه پر پښه معلومه ده .
ـ پردۍ ښې نيمه خوا دي .
ـ پردۍ مور نه مور کيږي .
ـ پر سپي هډوکي ډير دي .
ـ پر سر دي مي زړوکی وي ، تر مخ دي زلمی وي .
ـ پر ښو تلوار پر بدو تاْمل.
ـ پر غوولي کس سندري وايي .
ـ پر کورنګ نيمن دانه ډيره ده .
ـ پر کور خواري خوړلي ښه دي ، نه د هنجي کُرت او غوړي .
ـ پر ګازره نه يم پر خرپ ئې يم .
ـ پر لڅه خېټه ئې ملا تړلې ده .
ـ پر لوړه وخيژه څار وکړه ، خلک چي کړي هغه کار وکړه .
ـ پر ملا ئې لمبول دي بخښنه ئې پر خدای ده .
ـ پر نور څه انا نه سوم ، پر خوشاو زه انا يم .
ـ پر هغه د يخدای ميلمه که چي مېلمه ئې نه وي ليدلی .
ـ پر يوه باندي چي دوه شي ، ړنا ورځ ورباندي شپه شي .
ـ پړ مي که ، مړ مي که .
ـ پړ هم يوه وراشه لري .
ـ پزپرېکړي که شرم درلودای ، د چړې نوم به ئې نه اخيست .
ـ پسرلی دی ځان اګا ه که ، ځان ته ژړه غوا پيدا که .
ـ پيشي به د اوړو جوړه کړم ، ميو به څوک کوي .
ـ پيشي ته دي خدای وزر نه ورکوي ، کې ور کۍ نو د چغوکو تخم به وباسي .
ـ پښتون نه دی چي د نوک جواب سوک ورنه کړي .
ـ پښتون له غيرته ځان اور ته اچوي .
ـ پښو پښو ارمان کاږۍ غالۍ ده .
ـ پښې هلته ځي چي زړه ځي ،
ـ پک تر پک پوري ، نو نه چي ماغزه ئې ښکاره وي .
ـ پک نه پر سر تار لري، نه په غوړو کار لري .
ـ پکه نه سر لري نه ئې په چا اويي .
ـ پکي سر په خيال کی ، چي مېړه ئې شاباز خان دی .
ـ پلار دي سپرو مړ کړ که پلو ؟ ول څه ئې کوم زما د ښې ووت که سپرو مړ کړ که پلو .
ـ پنډ ئې مه ګوره، ايمان ئې ګوره .
ـ پنځه ګوتي سره يو نه دي .
ـ پنځه ګوتي په خوله نه ننوزي .
ـ پور پر غاړه ، مېږ مرداره .
ـ پور د بدو برخه ده .
ـ پور چي تر سلو تېر شو ، وچه مه خوره .
ـ پوره ! ورک دي کړه دوه کوره .
ـ پوه سړی تر خپلي کمبلي پښې نه تېروي .
ـ په اوبو څوک نه چاغيږي .
ـ په بازيو کي تل بنګړي ماتيږي .
ـ په باغ کي الو غيم ، په کلي کي بلرغو .
ـ په بدلو څوک نه لويږي .
ـ په بل وطن کي د ښو کښت کوه تېرېږه .
ـ په پردي کور کي سل مېلمانه هيڅ نه دي .
ـ په پردي پرتاګه ځان نه پوتېږي .
ـ په پردې وطن کي ……… واچواه ترې تېر شه .
ـ په تياره کي خپل سېوری هم نه ښکاريږي.
ـ په تېر پسي ترتاب نسته .
ـ په تېرو اوبو پسي چا کره (( يوم )) نه وي وړی .
ـ په ټول بابړ يو لوړ .
ـ په جار جار دي مي ښه نسته ، ګېډه مي مړه که .
ـ په جنګ کي يو ګام د سلو کالو لاره ده .
ـ په ځنګله ئې و زېږوه ، په بازار کي ئې لوی که .
ـ په څاڅکي څاڅکي ډنډ جوړيږي.
ـ په خپلو خپل ، په پردو پردی .
ـ په خپله کوڅه کي سپی هم زمری وي .
ـ په خره ئې وس نه رسيده پر پالانه ئې راواچول .
ـ په خندا پسي ژړا ده ، په ژړا پسي خندا ده .
ـ په خواره ځمکه کي هر واښه شين کيږي .
ـ په خوله خوږ ، په کونه کوږ .
ـ په خوله لااله ، په زړه غلا .
ـ په دوبي چېري وې چي په ژمي سېوري کوې .
ـ په دنيا باور مه کوه ، ګاهي لوړ ده ګاهي ځوړ .
ـ په درنو دروند په سپکو سپک .
ـ په ډيری کې خوره ، په لږ کې وېشه .
ـ په ډيرو ليوني خوشحاله د ي.
ـ په رنګ ښايسته ، په عمل خواره خسته .
ـ په ړنديانو کي چپک اغا دی .
ـ په زحمت پسي راحت دی .
ـ په زهيرو زړو ګوتي مه واهه .
ـ په ژرنده کي دي شپه شه د زوم کره دي مه شه .
ـ په سات کي تل خوابدي پېښېږي .
ـ په سپکو سپکتيا ، په درنو ددروند تيا .
ـ په سپين سر ، مزل پر سر .
ـ په سپي زوی ، تل پلار ښکنځلی وي .
ـ په ستړي مشي د چا څه شي ، زړه ئې ښه سي .
ـ په سترګو ګوري ، په زوی لوړي .
ـ په سړو کي توپير دی ، څوک لعل دی څوک کوټ کاڼی .
ـ په سلو وهلی ښه دی ، نه په يوه پړ .
ـ په شلومبو که چاغېدلای ، غړکه به چاغه سوې وای .
ـ په شيدو سوی مستې پوکي .
ـ په شمله دي شوم غلطه ، کور ته چي دي راغلم يوه اوښه بله کته .
ـ په ښادې دي ښاده نه شوم ، په غم دي تور تلبه وسو م .
ـ په ښه پردي خپليږي ، ابراهيم د بدو چاري کړي خپل ئې پردي کړل .
ـ په غرمو ئې وګټه ړ په سيوري ئې وخوره .
ـ په غرمه کي اور بليږي . سورنا چي ورته رقصيږي .
ـ په غم پسي ښادي ده .
ـ په غمو کي د انا غم غيم .
ـ په غوجل کي چي يوه ومېژله ، رنګ ئې د ټولو بد کړ .
ـ په کام پسي ناکام دی .
ـ په کډؤ کي ئې ډبره اچولې ده .
ـ په کولمو کی ئې خواړه وچ ، خبري د غورمچ . ( الغوچ )
ـ په کور کي يو ټک دارو نه لري ، پر ځان ئې نوم غمباره ايښی دی .
ـ په کور کي نه کوک نه پياز ، ارږی د وازګو .
ـ په ګرځېدو نه مري ، په کښېنستو مري .
ـ په ګورم کي ئې غوا نه درلوده ، د ګوروان سر ئې مات کړ .
ـ په ګوړه ويلو سره خوله نه خوږيږي .
ـ په ګوښه کي هم ځوانان شته .
ـ په ګېډه کې فرزند ، نوم ئې ارجمند .
ـ په ګېډه مي شوتل دي ، په ملا مي توره سپر دي .
ـ په لنګو مېږو کي ازان وکی .
ـ په ما او تا چي روږ دی ، که سل واره نر سونه مو پريږدی .
ـ په مځکه کي سيوری نه لري ، په اسمان کي ستوری .
ـ په ناسته غُمبر نه کيږي .
ـ په نن پسي سبا سته .
ـ په وهلو څوک نه سميږي .
ـ په هر شي کي ښه او بد شته .
ـ په هغه دي خدای مه واهه چي وهل ئې نه وي کړي .
ـ په هغه وياله کي چي اوبه تللي وي بيا به راسي .
ـ په هندوستان کي ئې ګټي ، په جوره ګلي ئې بايلي .
ـ په هر غار ګوتي مه منډه ، پسات به در وسي .
ـ په يوه استنجاء لمونځ نه کيږي .
ـ په يوه چپلاخه د سلو مخ خوږيږي .
ـ په يوه ګل نه پسرلی کيږي .
ـ په يوه ځين کي دوه کسه نه ځائيږي .
ـ په يوه لاس کي دوه هندواڼې نه اخستل کيږي .
ـ په يوه موزه کي دوې پښې نه ځائيږي .
ـ په يوه ودانه ، په دوهم بېرانه ، په دريم ډګ ډګنی .
ـ پياز دي وي په نياز دي وي .
ـ پيا څه کوم ، نياز ئې څه کوم .
ـ پېټ نسته ، شرم وغره ته ختلی دی .
ـ پېري ته غزنی څه دی .
ـ پير که خس وي ، د مُريد بس وي .
ـ پير نه الوزي مُريد ئې الوزي .
ـ پيل که مړ سي ، يو زنګون اوبه ئې لا په نس کي دي .
ـ پيل چي ژوندی وی يو لک دی ، چي مړ سي دوه لکه دی .
ـ پيل تلی ، تلی پر پکی ودرېدی

ـ پر اوښ به سپور يې سپی به دې وخوري .
ـ پۀ يوۀ ګل نه پسرلی کېږي .
ـ پۀ جنګ کلي نه کېږي .
ـ پښه خپله پڼه پېژني .
ـ پۀ شرم دې هغه وشرمېږي ، چې پرې پوهېږي .
ـ پښې له بړستنې سره سمې غزوه .
ـ پور چې ځنډنی شي ،خوردنی شي .
ـ پۀ يوه پڼه کې دوه پښې نه ځايېږي .
ـ پړ مې کړه ، مړ مې کړه .
ـ پۀ شيدو سوی ، مستو ته ورپوکي .
ـ پلټونکی پيداکوونکی دی .
ـ پياز دې وي ، پۀ نيازدې وي .
ـ پۀ حلوا،حلوا ويلو خلۀ نه خوږېږي .
ـ پر ملايي لمبول دي ، بښل يې پر خدای دي .
ـ پلار ګټلې پر زوی اسانه دي .
ـ پردی کټ تر نيمې شپې وي .
ـ پۀ پښتو کې به پښتۍ ماتوې .
ـ پۀ منډه نه . پۀ ټنډه ده .
ـ پټکی چې له سره ولوېږي ، او پر وږو تم شي هم نه دی لوېدلی .
ـ پۀ خنزيرانو کې هغه ښۀ لا کوم وي ؟
ـ پۀ تيارۀ کې هرڅوک ډارېږي ، څوک نارې وهي ،څوک يې نه !
ـ پز پرې کړي که شرم لرلای ، دچړې نوم به يي نه اخيست .

ت :
ـ تارو وخوړه کهۍ ، که ئې دا کهۍ په زړه وه بيا به نه ځي په غدی .
ـ تارو يو مرغه دی ، چي چا ونيو د هغه دی .
ـ تازيان چي هوسۍ وهي د هغو خولې توري وي .
ـ تازي چي تر تازي پاته شو لکۍ ئې غوټه پرې که .
ـ تر اوبو د مخه ګاولي مه کاږه .
ـ تر باغ ئې مورۍ لو ده .
ـ تربور ته بې وروره مه سې ، ورور ته بې زويه ، پلار ته بې موره .
ـ تر بېکاري ، بېګاري ښه ده .
ـ تر بې عقل خپل ، هوښيار دښمن ښه دی.
ـ تر بېکاره کښېنستل لور زېږول ښه دي .
ـ تر پردي زوی خپله لور ښه ده .
ـ تر پښو لاندي مځکه مه ګوره ، ليري واټن ګوره .
ـ تر تياره برخه مه تېريږه .
ـ تر خوښ نس را پېښ .
ـ تر خوړلي لا اميد ښه دی .
ـ تر دې ئې تېر ، هغه نور ئې ستا ګنډهير .
ـ تر رمې ئې سپي ډير دي .
ـ تر زرين پوښه پياده ، د غوايي سپور ښه دی.
ـ تر سړه ګټه ترت تاوان ښه دی ږ
ـ تر کورني سړي ، ګښته خر ښه دی .
ـ تر شير ئې په ښوروا خوشحاله دی .
ـ تر مز ئې شکردانه ډيره ده .
ـ تر مړه زمري ، ژوندی ګېډړ ښه دی .
ـ تر مور او پلار خوږې ، راکښېنه که ورجي غوښي خورې . ( مراد د مخاطب څخه ماندينه ده )
ـ تر ناپوه دوست ، هوښيار دوښمن ښه دی .
ـ تر نکه ئې وپوهېدې؟ ډير دي .
ـ تر ورخ چي اوبه تېري شي ، بېرته نه را ګرځي .
ـ ترور نيمه مور .
ـ تروری تروری ، موږ به سره جوړ سو ستا ئې پاته مخ توری .
ـ تر وېش ئې په چور خوشحاله دي .
ـ ترياکي دوه په ايکي .
ـ تر يوې خرما دوې وڅکي ښې دي .
ـ ترهېدلی خو ترهېدلی دی ، نو ښه پسي چغي که .
ـ تږی په خوب اوبه ويني .
ـ تږی سپی ئې پر کور نه اوبيږي .
ـ تشه لاسه دښمن مي ته ئې .
ـ تښتي له سېرلي ، غول کړي په زمري .
ـ توبه د مړو خالي ده . ( توبه ، د يو علاقې نوم دی د قندهار په جنوبي سرحد کي )
ـ توپکه مه د ي خوله سه ، مه دي کونه .
ـ تو ، په شونډانو کيږي .
ـ توتکۍ وای بې ازاره ده ، ويل د ځمکي د چنجيانو وپوښته .
ـ تور په توره شپه اخله ، چي سور وينې سين مه اخله . ( مراد ځيني غوا يا غوايی دی دا د بزګرو متل دی )
ـ تور د تور دی ، ژيړ د نجنو دی .
ـ تور سپی د اوزګړي په بيه خرڅېږي .
ـ توره کښلې ، کونه کښلې .
ـ توره په اصيل والي غوڅه کوي .
ـ توري نور ځوانان وهي ،منصب سدو وخوړی .
ـ توري چرګي سپيني هګۍ اچوي .
ـ توزنه هيله د خدای د کرمه وتلی ده .
ـ توکل نر دی ړ اندېښنه ښځه .
ـ توکلي ناړي خولې ته بېرته نه اخيستل کيږي .
ـ ته څه سخندر سخندر لرې ، چه نه اورې نارې .
ـ ته ښه سړی ئې د پلار دي دامانه کړی .
ـ ته کښته سه ، آس ماته راکه .
٧ـ ته مي بزې واهه ، زه به دي روژې واهم .
ـ ته هم اسيوان زه هم اسيوان ، ته واماته واغزل ووايه .
ـ تېغ په جوهر خوارک کوي

ـ توکلې ناړې بېرته نه اخيستې کېږي .
ـ تماشبين د نښې منځ وولي .
ـ تور بانجان بلا نه وهي .
ـ تر چاړۀ لاندې هم ساه سته .
ـ تر ورخ تېرې اوبۀ بېرته نه راګرځي .
ـ تيږۀ راځي ،راځي دخوار پر سر لګېږي .
ـ تۀ زما دارو ، او زۀ ستا دارو !
ـ تر بې عقله دوست هوښيار دښمن ښۀ دی .
ـ تورۀ وکړه ، توره پخپله چغې وهي !
ـ تربور مړ کړه ، لمر ته يي مه اچوه .
ـ تربور مړ ګڼه ،پړ يې مه ګڼه .
ـ تقدير پۀ تدبير نه بدلېږي .
ـ تر وزګار بېګار ښۀ دی .
ـ تر وژلي ورور پرې ايښې ګومل ښه ده .

ټ :
ـ ټر ټر دادي خاني ده ، خوراک دي نالبکی ده ، ستاګوز ته ارباني ده .( ګوز څه مراد کبر او لوی خبري دي )
ـ ټمبه ته يو باد هم غنيمت دی .

ج :
ـ جار دي سم ګوته دروړم .
ـ جار دي سم روپۍ ، چي هم سپر ئې هم ګدۍ.
ـ جت مي تک تور ، نه ئې عيب سته نه پېغور .
ـ جع پر غاړه او جغ غواړه .
ـ جفا مرګی ښه ده ، نه بې اتفاقي .
ـ جنګ په وسله ، ننګ په غله .
ـ جنګ پر خاوره ښه دی ، نه پر شېدياره .
ـ جنګ پر شيدياره ښه دی ، نه پر خاره .
ـ جنګ جنګي کوي ، ننګ ننګي .
ـ جنګ چي نه کوې ډبره لو اخله .
ـ جنګ سوړ سو ، ميری تود شو .
ـ جولا سوی نه ئې ، بيا نېچې غلا کوې .

څ :
ـ څيراغ چي ئې په کور کي لګيږي و صحرا ته څه حاجت دی .
ـ څمڅه په ځان غره سوه ، چي په دې اوګړه سړه سوه .
ـ څنګه وي هغه سياه بخته ، چي څلويښت ورځي نه وي نيک بخته .
ـ څوری څه په څنګ څه په نس.
ـ څوک چي لاس درپوري بند کي مه ئې غوڅه وه .
ـ چوک چي بيده وي ، مېښه به ئې نرګټی زېږوي.
ـ څوک مه واهه په ګوته ، تابه نه ولي په لوټه .
ـ څوک وائې چي زما د غړيکي خوند بد دی .
ـ څوک وائې څه وخورم ، څوک وائې په چائې وخورم .
ـ څونه چي خرګی ، هغو نه ئې بارګی .
ـ څو ئې ونه شاربې کوچي نه کوي .
ـ څه توره تېره وه ، چه انا ورسته وه .
ـ څه خوره ، چه پرېږده .
ـ څه چي په کټو کي وه ، هغه په څمڅۍ کي ښکاري .
ـ څه دي کول ،چي پلار او نيکه دي کول .
ـ څه راوړه ، څه به يوسې .
ـ څه زه بد وم ، څه دښمنانو لاس راپسي تکوهل.
ـ څه ژرنده پڅه وه ، څه غنم لانده وه .
ـ څه لاس تر مينځ ، څه غر .
ـ څې کوې ، چي نې کوې

ـ څلاکه مرغۍ پۀ غبرګو پښو نښلي .
ـ څۀ چې کرې هغه به رېبې .
ـ څۀ غنم لاندۀ وو څۀ ژرنده پڅه .

ځ :
ـ ځان دي وخوری نوکری ، چي په لږ و ډير لری .
ـ ځان ته ښه وائې ښه نه کړي ، داڅه وائې دا څه کړي .
ـ ځانه ! خپله ځانه ! .
ـ ځنګل چي اور اخلي ړ وچ او لانده ګرد ه اور اخلي .
ـ ځوان پر غړي زوړ پر لري

ـ ځان ساتلی ښۀ دی ، دښمن وژلی ښۀ دی .
ـ ځمکه هغه سوځي چې اور پرې بلېږي .

ح :
ـ حيادار حيا کوله ، بې حيا ويل زما څه بېريږي .
ـ حال منصور وايه چي سر ئې په دار شو .

چ :
ـ چا په کلي کي نه پريښو، ده ويل اس مو د ملک کره وتړۍ .
ـ چا په ورا کي نه پرښو . ده ويل د مخ اوښ زما دی .
ـ چاپه قافله کي نه پريښو، ده ويل د مخ اوښ زما دی .
ـ چاړه چي د سرو زرو سي ، څو ئې په نس کي نه و هي .
ـ چا مونده ، ما مونده .
ـ چرت ئې واهه خورجين ئې بايلو .
ـ چرسي زوی نه زوی ، تارياکي دوه په ايکي .
ـ چرګ په تالې کي ګوره .
ـ چرګ دی يم حلالوه مي مه .
ـ چرګ پر ډيران مه ګور ه ، پر کاسه ئې ګوره .
ـ چرګ چي غټيږ ي ، کونه ئې تنګيږي .
ـ چرګ چي ځوان شي پر بام ورو ورو ځي .
ـ چرګ پر پرديو غوړو مست وي .
ـ چرګه مي ناجوړه ده بهانه مي ورته جوړه دي .
ـ چرګه چي ببره شي ، دا هم بد جناور نه دی .
ـ چرګ د مالګي په څکلو څه پوهيږي .
ـ چغال ته الو نه رسيده ويل دا تروه دي ، چغال پر نعمت شکر کښه چرګ ئې د خولې ووت .
ـ چه اړ سې ، و خره ته وای بابا .
ـ چي اوبه وي تېمم ته څه حاجت دی ؟ .
ـ چي اوسې په خوی به د هغو سې .
ـ چي بابا ژوندی و ، د ادې په لاس کودی وو .
ـ چي بابا ژوندی و ، هلته ادې ادې وه ؟ .
ـ چي ايمان وي مرګ څه دی .
ـ چي باد نه وي وني نه ښوري .
ـ چي باجوړ دي نه وي خوړلی ، بد مه پر وايه .
ـ چي باد وي د پاسه ، باران ئې سم دلاسه .
ـ چي باد ئې وي د کښې ، وريځي ځغلي لکه بزې .
ـ چي بابړ ئې زما په کتاب پړ ئې .
ـ چي بخت ئې تور سي دښمن ئې د پلار کور سي .
ـ چي بد ګرځي ، بد په پرزي .
ـ چي بد کوي ، بد به مومي .
ـ چي بد غواړي ، پر بدو به واوړي .
ـ چي بې ملو ځي ، تور ما بې پر اوږو ځي .
ـ چي فال ګورم ښه راځي ، چي يار ګورم نه راځي .
ـ چي درانه بارونه وړي ، خوراک ئې ځوز دی .
ـ چي اومه کاکونه خوري ، خوراک ئې ګوز دی .
ـ چي پردۍ لور ته ئې طمع سي ، يو من غوښه ئې کمه سي .
ـ چي پر لوړه ګرځي ، پر ژوره پرزي .
ـ چي پر کوي منډک دي ، يووې ، نودی په غووې .
ـ چي پلار ئې وز نه وي ويشتلی ، مور ئې غوز نه وي ويشتلی .
ـ چي پوڅی خورې ، متار به سهی .
ـ چي په جنګ کي …………….. غوړي ، نوم ئې سدو دی .
ـ چي په ځان کي ويني ، په جهان کي ويني .
ـ چي په پټه وي ، په ښکاره لنګيږي .
ـ چي په ناز لويږي ، په زيار زړيږي .
ـ چي په خره دي کار نه وي ، اشه مه ورته وايه .
ـ چي په خپله ئې وخورې غول به سي ، چي بل ته ئې ورکې ګل به سي .
ـ چي په مرګ ئې ونيسې ، په تبه به راضي شي .
ـ چي مېلمه ئې سوړسک خوري ، کوربه به څه خوري ؟ .
ـ چي په ډير ئې واخلې ، په لږ ئې مه خرڅوه .
ـ چي په ډله کي دوست نه وي ، مه پکښي کښېنه .
ـ چي په ډير حرص ئې غواړي ، هغه کم خوري .
ـ چي په زور ورسره نه وي برابر، د هغو د څنګه نه کښېني زړه ور .
ـ چي په کور کي غوړي مومي ، ليونی به غرو ته درومي .
ـ چي په نيمه شپه بېدار ئې ، که غل ئې زما يار ئې .
ـ چي پيلان کوي ، پيلخانې به هم کوي .
ـ چي پيلان لرې ، دروازه به لوړ ي ايږدې .
ـ چي تا وکړل ، ما وريبل .
ـ چي تر ملکه دي کړه ، نو دي ورکه کړه .
ـ چي ته راځې له هلکه ، زه په څلور مړونه وکم .
ـ چي تيار وي ، هغه يار وي .
ـ چي تېرسو ، هغه هېر سو .
ـ چي چرګ نه و ، آذان چا کاوه .
ـ چي چنګښي وای کور_ نرکی وای مقر .
ـ چي چنګښي وای غار ، ترکی وای کندهار .
ـ چي څوک دي ونه پوښتي مه ګډيږه .
ـ چي څه درپوري وينم ، ګوړي غوندي دي وينم، چي څه نه درپوري وينم ، هرګز دي نه وينم .
ـ چي ځوان وم د هري چټي يار وم ، چي زوړ سوم د خواري خواري پروړ سوم .
ـ چي حيا مي ځني نسي څه بلا مي ورته نسي .
ـ چي حج حج لرې ، يوخت به حاجي سې .
ـ چي خان ئې په ياران ئې ، چي ياران نه وي توري خاوري د بيابان ئې .
ـ چي خاوند ئې لېټۍ خوري د سپو بې څه احوال وي ؟ .
ـ چي خبر سي بې اثر ، ترينه پټه خوله بهتر .
ـ چي خدای ئې ورکوي ، پټل ئې يار دی .
ـ چي خدای کوي ، هغه به وسي .
ـ چي خر نه لري ، خر نه ارزي .
ـ چي د اختر کالي دي دادي ، د لو دا به دي کم وي ؟ .
ـ چي د هلکه وفا غواړې ، لکه د خره چي کيميا غواړی .
ـ چي د بنګو بټل زدوئی ، اخير به بنګي سي .
ـ چي د بل مور بوره وي ، ستا به هم بوره کي .
ـ چي د جان سي تر سر تېره ، خدای دي نه کي دا نا بوده دنيا ډيره .
ـ چي د ګېډري په جنګ وزې ، تايه د زمري نيسه .
ـ چي د ملا غواړی ، خدای دې نغاړی ، چي و ملا ورکي خدای دي ورکي.
ـ چي در ئې نه کړم ، ازار دي پر څه کړم ؟ .
ـ چي درومې څه به مومې.
ـ چي دود نه وي هلته سود نه وي .
ـ چي د ړندو پر کوڅه راسې ، پر يوه سترګه لاس ايږده .
ـ چي دي نه وي دردمونده . در به نسي پر تنګسه :
ـ چي ډب نه و يادب نه وي .
ـ چي ډول دي وي په څنګ ، دوهلو دي څه ننګ .
ـ چي ډير وايي . لږ خيژي .
ـ چي ډيری سي ، مرداری سي .
ـ چي راځي د بل د کوره ، پرتابه شپه سي تکه توره .
ـ چي زر وي . زاری د کمه ده ؟ .
ـ چي زړه خوږيږي ، له ړندو سترګو هم اوښکي راځي .
ـ چي زما پر مينه نه وي ، هغه واړه ښه سړي وي .
ـ چي زما په ډوډۍ مست سي ، هغه زما دمور مېړه سي .
ـ چي زما سره ځي ، تل به توري وڅکي خوري .
ـ چي زيار کاږي ، ګټي د هغو دي .
ـ چي ژرنده ئې ګرځي ، بلا ئې پرځي .
ـ چي ژوندی وم ښه مي غواړه ، چي مړ سوم مه راپسي ژاړه .
ـ چي سپی د دنيا نه سي ، ددنيا خاوند به نه سي .
ـ چي ستا د کوره راځي ، په غلبيل کي دي راځي .
ـ چي ستړی نه سی ، موړ به نه سی .
ـ چي سر وي خولۍ ډيري دي .
ـ چي سر دي نه خوږيږي داغ مه پرايږده .
ـ چي سره ونه مېژې ، سره به ونه ګټې .
ـ چي سوی تر پلو ده ، تازي ته غول ورغله .
ـ چي شپه ئې ترمينځ وي د هغي ببلا مه بېرېږه .
ـ چي شل ګله ورکې ، درې ګله ورنه کې ، ګل بې نه کې . ( ددې څخه مطب ښځه ده )
ـ چي ښه هلته دي شپه .
ـ چي طلب ئې کوې پرپېښ به سې .
ـ چي عقل نه لري ، پر کور بې تل غم وي .
ـ چي علي درسره مل وي خطر نسته .
ـ چي غل نه ئې د پاچا مه بېرېږه .
ـ چي غل نه تښتي ، مل دي وتښتي .
ـ چي غواړې ئې ، پروا بې وړې .
ـ چي غوټه په لاس خلاصيږي ، حاجت غاښ ته نشته .
ـ چي غورځي هغه پرزي .
ـ چي کوچنی وي پر پښو ځي ، چي لوی سي پر اوږو ځي .
ـ چي کوچنی ونه ژاړي ، مور تۍ نه ورکوي .
ـ چي کرې هغه به رېبې .
ـ چي کلی په نامه لري ، يو خوی تر نور ښه لري .
ـ چي کور پر غره لري ، هم نوي هم زاړه لري .
ـ چي ګړنګ مي څڅېده ، چي خدای راکړي ستا ئې څه ؟ .
ـ چي لری دی لری ئې ، لړی دی لړی ئې .
ـ چي لږ خوري هغه تل خوري ، چي ډيره خوري هغه ګنډير خوري .
ـ چي لو کونه وينې ځني ځغله .
ـ چي لوی غاپي ، کوچنی تراپي .
ـ چي له مازيږي ، بلا زيږي .
ـ چي له خدايه پټه نوي ، د بندګانو ئې ولي پټوې .
ـ چي د ياره وائې ، دځانه وايي .
ـ چي مربی لری ، مربا خوره .
ـ چي مړونه وي هلته کورنه وي .
ـ چي مړ سو هغه پړ سو .
ـ چي مشر ئې ساوڼ وي ، لښکر ئې ګوزاوڼ وي .
ـ چي مشر ئې وي سپی ، د کشر ئې څه کمی .
ـ چي مشر ئې غمبر وي ، اختر بې ماذيګر وي .
ـ چي ملا وائې هغه کوه ، چي ملا کوي هغه مه کو ه .
ـ چي مور دي نه وي په پلرګنۍ ، ورې ولي ځې ليونۍ .
ـ چي مور لري ادکه ، په صفت به ئې واده که .
ـ چي مور ئې بټياري وي ، زوی ئې نه فتح خان کيږي .
ـ چي مور مېره سي ، پلار پلندر سي .
ـ چي مېښه زهيره وي ، کټی ئې واهه .
ـ چي نغده دي وليدل څنګه دي وخندل .
ـ چي نه کوي حبيب ، څه به وکي خوار طبيب .
ـ چي نه کار په هغه دي څه کار ؟ .
ـ چي نه دي وي د موره داسي مه وايه چي وروره .
ـ چي نه خوری د باغه ، غم به ئې پر څه خوری غرمساغه .
ـ چي نسې تلای وابه دي خلم ، چي نه ځې څه دروکم .
ـ چي نه دي وي له ملا ، داسي مه وايه اغا .
ـ چي نه لري هلک ، هغه کور دتېغ لايق .
ـ چي نه لري سړ ي، نه دي کورت خوري نه غوړي .
ـ چي نه غواړم ، هغه مه راپېښوې .
ـ چي نه لرې پنګه ، مه کښېنه د چا د څنګه .
ـ چي نه مرم لابه واورم .
ـ چي نه دي وي د پښته ، دهغو کسانو تښته .
ـ چي نه پوهيږي د هغه دوې برخي .
ـ چي چي نواله خوري جاناز به وهي .
ـ چي نه منې د يار پندونه ، لاس به نسې پر سرونه .
ـ چي نه ځيني خلاصېږې ، بړ بړ پر ورځه .
ـ چي نوای د خدای زرونه ، د هر چا پس وه خپل کورنه .
ـ چي واورې وايه ، چي ووينې مه وايه .
ـ چي وخت د ښکار سي تازي ، اسهال سي .
ـ چي وخت د ختمې سي ، د يتيم پزه ويني سي .
ـ چي وخورې د نر لغته ، داسي به کښېنې لکه اورته .
ـ چي ودي نه پوښتي ، مه ګډيږه .
ـ چي ورور ئې نه کې ، پر ……. به ئې نه کې .
ـ چي ولاړ سې تر بلخه ، درسره ده خپله برخه .
ـ چي وويشت نه سي ، خبر به نه سي .
ـ چي وې غواړي په خوله ، نو خورې به ئې په څه ؟ .
ـ چي هوږه ونه خوري د خولې ئې بوی نه ځي .
ـ چي هوس دی ، دغونه بس دی .
ـ چي يو لور ئې تر ملا وي ، می ځني رغوه .
ـ چي ئې ياد کړې په وړکتوب ، هېربې نکړې په زوړ توب .
ـ چي يو واهم ، بل په رنګيږي .
ـ چي ئې زده کړې پر پېکی ، هير بې نه کړی پرنګښی .
ـ چي زده د کميس غاړه ، هغه ئې خوري په لکه غاړه .
ـ چي ئې زده د کميسه غاړه ، هغه بيا کله شړلې ولاړه .
ـ چونه انا راوبولی ، چي سر ئې په کټو کي پرې کي .
ـ چيري دي واهم ، چيري دي باسي .
ـ چيري هېډو ، چيري ګېډو ، راځه چي سره ځو .
ـ چيري …… ، چيري څنګل .
ـ چيري چي ډنګ سي ، د ابۍ کودی تر څنګ سي .
ـ چيري کلاله ګوره ، خو خپله سياله ګوره

ـ چې چېرې ښه ،هورې شپه .
ـ چې مړ شي ، هغه پړ شي .
ـ چې زوړ شي ، څۀ ترې جوړشي .
ـ چې درومې ،څۀ به مومې .
ـ چې ښار وران شي شادوګان هم پۀ کې لوټې وولي .
ـ چې مدعي له کوره نۀ وي ، خونه يي توره نۀ وي .
ـ چې اوسې پۀ خوی به د هغو سې .
ـ چې نۀ وي آدم خان ،تل به يي مري اوښان .
ـ چې څنګه مخ ،هماغسې څپېړه .
ـ چې عقل يې کم ورکړ ، تل يې غم ورکړ .
ـ چاړۀ که دز رو شي هم پۀ نس نه چوخېږي .
ـ چې ځې ،ځې ابازو له به راځې .
ـ چونګښه له ماره سره تله ، پۀ منځ دوه ځايه سوه .
ـ چې چېرې ډب وي ،هورې ادب وي .
ـ چې راشي قضا ړندې شي بينا .
ـ چې يارانه پۀ شفتالو شوه ، نو بيا ګرانه ده .
ـ چرګ دې يم خو حلالوې به مې نه .
ـ چې پۀ ما پسې سپره سې ، بيا زما پۀ وينو سره سې !
ـ چې خوب درشي بالښت نه غواړي ،چې زړۀ مئين شي ښايست نه غواړي !

خ :
ـ خانده خانده ، ښه کور دي اوډلی دی .
ـ خان صاحب ! يو تار ورېښم نه خوړ ، لس زره روپۍ ئې وخوړلې .
ـ خاوره د خُسر د ګوره اخيستل کيږي .
ـ خبر د خدای لپاره ، لوړ د ورور له پاره .
ـ خبره تر خبري پوري ياديږي .
ـ خبري کي افغانې کوي ، نې پلار نه ېې ادې کوي .
ـ خبري زده که بيا ئې وکه .
ـ خبري ډيري ، سر ئې يو .
ـ خبري ښې کوې . لکۍ ئې کږې کوې .
ـ خپل سر په خپله نه خريل کيږي .
ـ خپل عمل د لاري مل .
ـ خپل عېب د اوږو مېنځ دی .
ـ خپل که دي مړ کي ، ولمر ته دي نه غورځوي .
ـ خپل کور ، يا خپل ګور .
ـ خپل پر تنګسه په کار دی .
ـ خپل دا په نس ، دبل دا په وس .
ـ خپل بدي وژړوي ، پردی به دي وخندوي .
ـ خپل به ازار سي بېزاره کيږي نه .
ـ خپل دا مي خپله کې ، که د بل دامي هم خپله کې .
ـ خپل ځان د ي ساته ، بل ته مه وايه چي غله .
ـ خپل مال تر سترګو لاندي ښه دی .
ـ خپل وطنه ، ګل وطنه .
ـ خپل خپل ، پردی په ډيرو نارو خپل .
ـ خپل خپل وپېژنه ، پردی پردی .
ـ خپله خوله هم کلا ده ، هم بلا .
ـ خپله پښه ، خپله پڼه پېژني .
ـ خپله خوله په بل نه وچيږي .
ـ خدای د کراری مل دی .
ـ خدای د ناروا ؤ مل نه دی .
ـ خدای په ريشتيا خوښيږي.
ـ خدای دحق ملګری دی .
ـ خدای شړلی نه سميږي .
ـ خدای وهلی د خلګو نه شرميږي .
ـ خپله لاسه ګله لاسه .
ـ خدای د ناروا ملا نه تړي .
ـ خدای دي په هغو پوښته چي لري ئې .
ـ خدای او مړو سره وپېژانده ، خو مړونه او مړونه نه سره پېژني .
ـ خدای دي هيڅوک داسي نه که ، چي خپل درنه که د بل سپکه .
ـ خدای يو دی ، روزۍ ئې ډيري دي .
ـ خدای چا ليدلی نه دی پر صنع اوقدرتو ئې پېژني .
ـ خدای خبر دی ، چي تره کاپر دی .
ـ خدای او پاچا ئې راکوي ، شيخ مير ئې نه راکوي .
ـ خدايه لوی مي کې ، لويي را مه کې .
ـ خدايه لويه ! ما وساتې بې زويه .
ـ خدای وائې ته حرکت کړه ، زه به برکت کړم .
ـ خرابه ښځه د بل ده .
ـ خر پر لار که ، خپله چار که .
ـ خر پلار که ، خپله چار که .
ـ خر په پالانه نه درنيږي .
ـ خر په اته ، کوټې ئې په شپېته .
ـ خر په وهلو نه آس کيږي .
ـ خرپه غره کي بوعلی دی .
ـ خر په سبا څه خبر .
ـ خر نه دی کچر دی ، په پوري د خره سر دی .
ـ خر چي تر خره پاته شي ، غوږ ئې پريکه .
ـ خر چي پردانه مړ سي شهيد دی .
ـ خر چي تر مکې ولاړ سي هغه خر دی .
ـ خر دباره سره خوري .
ـ خر که مري ، ديګان به وړي .
ـ خر له باره ولوېدی ، دګوزو ونه لويده .
ـ خر وځان ته حيران و ، خاوند ئې بار ته .
ـ خرې موري ، خوږې موري .
ـ خر هغه دی ځل ئې نوی دی .
ـ خره ته دي خدای ښکر نه ورکوي ،که ورکي د غويو نسونه به څيري کي .
ـ خره ته ئې ويل زوی ته وشو ؟ ده ويل څه ئې کوم هغه به خپل بار وړي ، زه به خپل .
ـ خره ګله که ، بيا ګله که .
ـ خلګ په ليوني پوري خاندي ، ليونۍ په خلګو پوري .
ـ خوار چي خوار سي ، باک ئې نشته .عزيز کرده سړی چي خوار شي تل دي ژاړي .
ـ خړ سپی د شرموښ ورور دی .
ـ خوار په خپله خواري نه شرميږي .
ـ خوار تلتک نه درلوده ، چي پيدا ئې کړ ، تر غرمې پکښي پروت و .
ـ خوار کبرجن د خدای دښمن دی.
ـ خوار خدای کړې ، سپی چا کړې ؟ .
ـ خوار سو ، د ټره ونه لويده .
ـ خوار سړی ، ابلک ئې سپی .
ـ خوار کبرجن ، زوړ زناکار خدای نه بخښي.
ـ خواره وږې ، څه به وخورې د سوي دسبزی .
ـ خواره بازاري ، هغه ته هغه خواري .
ـ خواره سې مکاري . چي هم جنګ کوې هم ژاړې .
ـ خواره کی هغه مينځه ، چي د مينځي کونه مينځي .
ـ خواره سې چرګي . چي له خياله مستک نه خورې .
ـ خواره بدي غواړم نه د ورور د مرګه .
ـ خوار هندو دی چه ايمان نه لري .
ـ خواره هغه کړې چي ګاللای شي ، بوره هغه کړې چي ژړلای شي .
ـ خواري لوي تخت به زه درکړم ، بخت دي خدای .
ـ خواري د مړو په شا ده .
ـ خواړه د رنګه خوړل کيږي .
ـ خواښي پر زوم ريږدي ، زوم پر لور ور پرېږدي .
ـ خوري تخت به زه درکړم ، بخت د ي خپل دی .
ـ خورئې د ماما د ميني دښمن دی .
ـ خورې سوړ سک ټېغ د د پلاو باسې .
ـ خوږ به دي کړم ، نو نه تر ځان .
ـ خوشي خواري ، دلور په لمسي .
ـ خوله په غاښو ښايسته وي .
ـ خوله د ي خپله ، ګل په وله .
ـ خوله په مميزو مه امخته کوه .
ـ خوله چي اموخته شي ، آس نه دی چي قېضه شي .
ـ خونه که مي وسوه ديوالونه خو ئې پاخه دي .
ـ خوند د فکرو زيات دئ ، ترخوند د بکرو . ( ځيني وايي : خوند د چکر زيات تر پکر )
ـ خيراتي آس ، غاښ ئې کتل ؟ .
ـ خېښي په خوښي ، سودا په رضا

ـ خواره چې مَړه سوه ،نو مړه سوه .
ـ خوار سړی ، سور يې سپی .
ـ خپله ژبه هم کلا ده ،هم بلا .
ـ خپل عمل د لارې مل .
ـ خندی دغاړې غړوندی دی .
ـ خبره کوه د خدای لپاره ، کوتک وهه د ورور لپاره .
ـ خپل عيب د ؤلي منځ ، د بل عيب د کلي منځ .
ـ خر يار کړه ، مطلب پرې بار کړه .
ـ خټکی چې خټکي ته وګوري ، رنګ واخلي .

د :
ـ داهاړلمرته خرنشي ټينګيدى .
ـ داّهنګريوټك دزرګرسل ټكه
ـ داملوكوپه تول خرڅيږي .
ـ داوبوخرواردى په ګوته ښوريږي.
ـ داباسيندنه اوبه غواړې تږى نه يې .
ـ داوبونه كوچ اوباسي .
ـ داوښ دشاوړۍ ده
ـ داهاړليوه دى
ـ داّسمان لاندې يې كوردى په دى پوردى
ـ داڅه ډوول سړى دى
ـ داسې دى چې په ژبه خلك څټي .
ـ داوړۍ نه شړۍ كيږي
ـ داور سوي په اور رغيږي.
ـ داډول اوداوټي.
ـ داغزوپه پولۍ مې شپه وه.
ـ داغزوپه لښتويې وهي .
ـ داحال دى چې دغوايي وال دى.
ـ دارې غوندې دواړوخواوته اچوه.
ـ داوښ په شاسوردى.
ـ دارهټ منګوټي دي.
ـ داجل نه مخكې مري.
ـ داګز دا ميدان.
ـ داملوكوپه تول كې لاړو.
ـ دبازله ځالې بازپاڅيږي.
ـ دباران نه پاڅيددناوي لاندې كښيناست.
ـ دبوسولاندې اوبه مه تيروه .
ـ دبريښناپړق دى .
ـ دبادام په شان مې زړه سورى سورى دى.
ـ دبيزوپرهردى.
ـ دبل په اوږومياشت ګوري.
ـ دبل په اوږويې لاس ايښى دى.
ـ دباران پسې پټي ګرځوي.
ـ دبادپه نيلي سوردى.
ـ دباغوان لاس ګل دى.
ـ دباران تورمخى دى .
ـ دبنوڅښتن په اّرامه نه وي.
ـ دبنوكوروران دى .
ـ دپردي زوى نه خپله كړميزنه او پوواړي لورښه ده.
ـ دپولۍ پړق ته ناست دى .
ـ دپاچاصاحب بازدى په ډيران چورګوړي نيسي.
ـ دپندانې قصه شوه.
ـ دپخلادښمن نه ځان ساته .
ـ دپاچانزديكت اوردى.
ـ دپراچه موټى دى.
ـ دپاسه مسْله راغله په درست جهان خوره راغله .
ـ دانسان مخ دخداي له نوره دى.
ـ دپيشودوژلوشپه ده .
ـ دبلي ونې سوري ته نيالګى نه غټيږي .
ـ دبل سورى پرې شوى .
ـ دبدو به بد مومي .
ـ دبل په غاړه چاړه تيره كوي .
ـ په بل خپل زور معلوموي بل دخپل ظلم وسيله او اله ګر ځوي‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏.
ـ د بنګړ وباردى .
ـ دانااوګره ده په څكلو خلاصه شوه .
ـ دټوكې نه پټاكه شوه.
ـ داخرت سختې خوارۍ دي.
ـ داوسپنې نه غُل پاتېكيږي.
ـ دانځرګل شوې.
ـ داولادبد چاته نه ښكاريږي.
ـ دپادوان پخپله غوا نظروي.
ـ دپاسه ښه رنګين دى دننه يې زړګى خوړين دى.
ـ دپادوان ګټه په �.. تنكيوكوټو كې ده .
ـ داو ښ تالو دى.
ـ داوښ پل يې جوړكړ.
ـ دبې صبره دې بيخ ووځې وايي ماته يې په لمن كښې واچوه..
ـ دتورې شپې غل دى.
ـ دټيپروپه تول يې وركړه.
ـ دجوړ و نايى دى.
ـ دجمعې مړى شو.
ـ دجولامنډه دموږي پورې وي.
ـ دجومات تنبه ده .
ـ دجوارۍ موټى دى.
ـ دجب نه اوبا سه پيسې ورباندې وخوره پتاسې
ـ دخيرپه غونډۍ ناست دى
ـ دخنداپسې ژړاشته .
ـ د خپلې كوټې واورې په بل اچوي.
ـ د خرې دومره شيدې دي چې د خپل كوټي يې كيږي
ـ د خوشحالۍ ياران ډير وي.
ـ د خيرات خوا كې ډۍ كوي.
ـ د خارې مړز دى.
ـ د خپلو سره جنګ دښيښې درز دى.
ـ د خوارې كونډې زويه خپلي روټي ژويه.
ـ دا حوض څوكاسې دى.
ـ د خوارۍ ژرنده ساتي د كبره يې مزد نه اخلي.
ـ د خره په تندي كې محراب نه وي.
ـ د خره مينه لغته ده .
ـ د خير نه مې دې توبه سپي دې كورې كه.
ـ د خوږې ګوتې نه نيول كوي.
ـ د خولې نه يې اور پورته كيږي.
ـ د خوږ لاس غوندې يې د زړه پورې نيولى دى.
ـ ډير پرې قدرمن او ګران دى.
ـ د جولا د ننګورتيز شو.
ـ دخرې څټه وركه شه دښځې ګټه وركه شه .
ـ خپل لونه لورمه پټوه .
ـ دخوار ملا په اذان څوك كلمه نه وائي .
ـدڅادر نه پښې مه اوباسه .
ـ دڅپلۍ ګردته يې هم نه شې رسيدى .
ـ دچراغ لاندې تياره وي .
ـ دچرګې دنيولودى .
ـ دچرګ دمالګې دڅټلوسره څه دي .
ـ دچادسترګو نه خلى نه اوباسي.
ـ دچل ياري سرته نه رسيږي.
ـ ددوزخ خپسه پرې ناسته ده .
ـ ددله سپيه چې غاپې نه بوڅ خوكښينه .
ـ ددرواغو مزل لنډوي .
ـ ددرمند څخه يې ناپاكي زياته ده .
ـ ددووه به كوروي ددريم ګړي به مخ توروي .
ـ دډير وامساء ديوګيډى.
ـ ددادپورې يې پريږده .
ـ دډير وخويندووروردى په دنګه ولويْې كونه وشليده.
ـ دځوانۍ يوه نيشه وي هسې نه چې هميشه وي .
ـ دځنګل اوردى زياتيږي اوكميږي نه .
ـ داخوله كه زماواى مابه پرې �. خواړه.
ـ ددوه پښوسړىدى.
ـ ددښمن په خوږومه تير وځه .
ـ دزاخيلوسپۍترې جوړه شوه .
ـ دزمري زړه لري.
ـ دړندوپه بازاركه راغلې په يوه سترګه ته هم لاس كيږده .
ـ دشولوځرى دى.
ـ دړندودلاس امساٌده.
ـ دړندوسترګواوښكه ده .
ـ دزمري وروردى.
ـ دزمري په خوله كې هم خيرغواړه.
ـ دزورورمخې ته مه ځه او داّس شاته مه ځه
ـ دزوم خټه دخسردكاله وي.
ـ دزوراّوراوبه په پيچومي خيږ ي.
ـ ددرواغوګوډى دى .
ـ دسپي دغپ پسې مه ځه .
ـ ديوسړي مارپه ګيډه تيرشوخفه واوويل يې چې دايې لارشوه .
دسترګواغزى دى .ـ
ـ ددوبي كورداخترپه ورځ معلوميږي.
ـ دزروقدرپه زرګروي.
ـ دسروپيزوانه ګړنګوزوړكړې.
ـ دسلوغويانوخاونديولنډي ته ودريږي.
ـ دښمني دسرې اوردى نه مړكيږي.
ـ دشرم تيزدكونې په سروي .
ـ دشګونه پړي نه غښتل كيږي.
ـ دسپې مرګ په ګيدړاختردى .
ـ دسلوكالوموړپه سلوكالوكې نه خواريږي.
ـ درستم نوم درستم نه ښه دى.
ـ دښارنه زه راغلم دنرخ خبرې ته كوې.
ـ دسلوكالووږي په سلوكالوكې هم نه مړيږي.
ـ دسوال دژوندنه مرګ ښه دى.
ـ دسيندنه مړي چاګټلي .
ـ دسلوقصابانوونډۍ ده ..
ـ دسلوبللوځاى كيږي خوديونابللي نه. .
ـ دسيوري ونه خورمانه نيسي.
ـ دسختۍ نه څوك نه مري.
ـ دسروګلوبدمه وايه.
ـ دسوال په اوبوژرنده نه ګرځي.
ـ دسورنا چي يوپف دى.
ـ دسپي سترګې يې دي.
ـ دشكاڼه غل دي نه خس دي نه سره.
ـ دشعرمعنې دشاعرپه خيټه كې ده.
ـ دشړۍ لنګ يې وهلى دى. .
ـ دسپيورمه نه وي.
ـ دسره غمي په شان دى .
ـ دشنه اّسمان ږلۍ ده.
ـ دسرويښتان يې په كې سپين شول.
ـ دنغري په غاړه جنت غواړي.
ـ دللون كونه حساب نه ده.
ـ دشولويې پريښودل او دپروړويې راونيول.
ـ دسترخوان ته يې مه ګوره اوچولې ته يې ګوره.
ـ دشادكتلوپه ځاي مخكې ګوره.
ـ دشپې هرسړى ډاريږي څوك حال وايي اوڅوك يې نه وايې .
ـ درنګ ته مالګه مه وړه.
ـ دپسرلي باران دى.
ـ دقارون دنياده.
ـ دادپټي سردى پټى وروسته سوروردى .
ـ دشيطان په خره سوردى.
ـ دسپي مرګ ترې ښه دى.
ـ دچاغران دچابګيل مړزشو.
ـ دپيښې نه تيښته نشته .
ـ دپنځه جريبه ځمكې نه يو مريد ښه دى. .
ـ درنګريزخم دى .
ـ درب سر وهي عرب يې په سروهي .
ـ دحريص كاسه چپه وي خوله ئي سپيره وي .
ـ دټيكۍ سرشو.
ـ دژبې پر هرنه جوړيږي .
ـ دغوادپښو وتى دى .
ـ دغوړيو زور دقرتو نه او باسي .
ـ دغوړلستوڼي ياردى .
ـ د ښونه ښه پيداكيږي دبدونه بد.
ـ دټنګې بيزو نه وه دروپۍ ځنځير يې وتښتاوه .
ـ دبدونه هم لرې هم غلى .
ـ دسپي خوى يې دى .
ـ دسپي سريې ترې جوړكړ .
ـ دسلوشاباسونه يوه روپۍ ښه ده .
ـ دغلې بلانه ويره په كارده
ـ دسپي په كودي كې يې وركړه
ـ دډبګرۍ اجړادى.
ـ دغم ټغريې غوړولې دى
ـ دبې اتفاقه خلكوجمع كول دچنډخانوتول دى
ـ دخپل خره تيزپيژنم
ـ دغره هوسۍ دغره تازيان نيسي .
ـ دغله لاس چې كوركې ولګيدبركت يې والوت ،
ـ دشيعه په ليمڅي چې كښيناستې وړۍ ترې باسه .
ـ دغله په ږيره خس وي
ـ دغله مورپه غلاژاړي
ـ دغريب سړي دخيرات په ورځ غواوركه وي
ـ دشملې ګل دى
ـ دڅاڅكونه سيلاب جوړيږي
ـ دغنموله رويه ځوز هم اوبه كيږي
ـ دچړمړى دى
ـ دټانټوكټ دى
ـ دفيل غوږ كې ويده دي
ـ دقربانۍ ګډورى دى.
ـ دخوړهره تيږه من نده.
ـ دصبر ميوه خوږه ده.
ـ زغم ښه شى دى خداى(ج) پرې انسان ته اجر وركوي.
ـ دطالبانو غويىشو.
ـ دكانګړې په ټس كې لاړې بټګرامه.
ـ دقربان نه دې معلوميږي چې چرسي يې.
ـ دكوربه په پسه زړه كيده دميلمه په هډوكي نه كيده.
ـ دكبر كاسه نسكوره ده..
ـ دكور ګټه دډهلي ګټه ده.
ـ دكور په كار دكور ميرمن ښه پوهيږي..
ـ دكر واړې چج دى اواز يې شته دانې يې نشته

ـ دتورې پرهار به جوړ شي د ژبې پرهار نه جوړېږي .
ـ دوست به دې وژړوي دښمن به دې وخندوي
ـ د سوال پۀ اوبو ژرنده نه چلېږي .
ـ د هرې ونې مه خوره د يوې به دې ګنډېر شي .
ـ د کبر کاسه نسکوره ده .
ـ د خوار به پۀ حلوا کې غاښ وتلی وي .
ـ د لندو خټو لږې اوبۀ دارو وي .
ـ د کور کلي سپی ، د بهر سړی .
ـ د پردي کلي ناوې ښايسته وي .
ـ د خرۀ لغته ،ملنډه وي .
ـ دروغ د ايمان زيان دي .
ـ د زمري غار بې هډوکو نۀ وي .
ـ د عقل وږی نسته د دنيا موړ .
ـ د نوي منګي اوبۀ خوږې وي .
ـ دوه غوايي چې ښکر پۀ ښکر شي زيان يې د بوټو کاڼو وي .
ـ دوه غوايي چې ښکر پۀ ښکر شي ،زور يې د وښو پرخوا وي .
ـ درياب پۀلوټه نه خړېږي .
ـ دښمن هغه دی چې اول يې ( هو!) او بيا يي (يه) وي .
ـ د درواغو مزل لنډ وي .
ـ د غنمو لپاره پۀ زوزو هم اوبۀ لګېږي .
ـ د صبر مېوه خوږه وي .
ـ د ډوډۍ پر قدر وږي پوهېږي .
ـ دوست هغه دی چې پۀ سخته کې دې پۀ ښه راشي .
ـ د لاس ګوتې پۀ يوه اندازه نۀ دي .
ـ د شپې پای سپېدې راختل دي .
ـ د کور جارو ، دبل دارو .
ـ د خرۀ مړينه د سپي اختر وي .
ـ دوستي پۀ ليرې والي کې ښه وي .
ـ دګور شپه پۀ کور نه کېږي .
ـ د ناليده چې لور وشوه پۀ ښکلولو يي مړه کړه
ـ د نر زوی ژړا پۀ ځانګو کې مالومه وي .
ـ د اوښانو خاوندان دروازې لوړې ساتي .
ـ د زړۀ زړۀ ته لار وي .
ـ د ډالۀ ږغ ليرې ښۀ ځي .
ـ د غلۀ پۀ غرۀ کې هم ځای نۀ وي .
ـ د مور پۀ نس کې چا نۀ دي زده کړي .
ـ د بل پر ايمان سړی جنت ته نۀ ځي .
ـ دنيا پۀ امېد خوړه کېږي .
ـ د بې عقله علاج نسته
ـ د پلالې اور تر درمندۀ ځي
ـ د سيال خواړۀ پور دي يا پېغور .
ـ د بې غيرته به دکور مېلمه واکمن وي .
ـ د ښځې سل کمڅۍ دي ، سل سره بدۍ دي .
ـ د سپو کور پر کور بدي وي خوار غريب ته يو وي .
ـ دنن کار سبا ته مه پرېږده .
ـ د بل پۀ لاس مار هم مه وژنه .
ـ د آرمان واتۀ د آسمان خاتۀ دي
ـ دزورور اوبۀ پر پېچومي خېژي .
ـ د زورور مې څټ هم خوښ دی ، د کمزوري مخ هم نه !
ـ د لاس تڼاکې مرغلرې دي .
ـ د غزني زيارتونه تر خپلو پردو ته ښۀ رسېږي .

ډ:
ـ ډبره تسي ځای ته ښه ځي
ـ ډبره چې چېرې پرته وي هورې درنه وي .
ـ ډېر سفر وکړه چې خاموالی دې پوخ شي .
ړ :
ـ ړوند له خدايه څۀ غواړي ، دوه سترګې !
ـ ړنده سترګه څۀ ويښه څۀ ويده !؟
ر:
ـ راست اوسه پۀ لويه لار کې ملاست اوسه .
ـ رڼا سترګې پټوي !
ز:
ـ زۀ درنه پزه پرې کوم ، تۀ رانه پېزوان غواړې !؟
ـ زۀ دې کښت نه کړم تۀ پټي راګڼې .
ـ زۀ دې پېرۍ نه منم ، تۀ راته مريدان نيسې .
ـ زړه ښځه پۀ تګ مالومه وي
س:
ـ سپين ويل ترخۀ وي .
ـ سور سپی هم د لېوۀ ورور دی .
ـ سړی دې سړي تالۍ ته نه تندي ته ګوري .
ـ سترګې له سترګو شرمېږي .
ښ :
ـ ښځه د کور ډېوه ده .
ـ ښۀ خوی به دې سلطان کړي بد خوی به دې پۀ ځان پورې حيران کړي
ـ ښځې چا مرکو ته نۀ دي بيولې .
ـ ښه ورځ پۀ منډه نه پۀ ټنډه ده .
ـ ښځه د ځان پۀ خوښه که د جهان ؟
ـ صحبت بې تاثيره نۀ وي
غ :
ـ غوښتل توانېدل دي .
ـ غوا توره شيدې يي سپپنې .
ـ غر پر غرۀ نه ورځي انسان پر انسان ورځي
ـ غرضي پر خټه اور لګوي . ـ
غوټه چې پۀ لاس خلاصېږي خلې ته يي څۀ حاجت دی .
ـ غوښه چې دې د پيشو پۀ خله ورکړه ، نو يي ساتې له چا ؟
ـ غم به يي د بډبېرې زبېر کوي چې مېلمنو ته يي لار ښووله .
ک :
ـ که تا ويل چې زۀ يم او ما ويل چې زۀ يم ، نه به تۀ يې نه به زۀ يم ،اوکه تا ويل چې تۀ يې او ما ويل چې تۀ يې ،هم به زۀ يم هم به تۀ يې !
ـ که روپۍ وړه ده خو پۀ تول پوره ده .
ـ کلی پر نامۀ لري يو خوی تر نورور ښۀ لري .
ـ کلی پۀ لېوني پورې خاندي لېونی پۀ کلي پورې .
ـ که ولي نه يم خالي هم نه يم .
ـ کله کله د سړي پۀ بې خيرۍ کې هم خير وي .
ـ که برج نه سو کدانه خو به سي .
ـ کوم کار چې پۀ صلاح وي ورکه يي بلا وي .
ـ کوتره له کوترې سره او باز له بازه سره .
ـ که نن پر ما سبا پر تا !
ـ که غواړې چې رسوا نه شې ، له ټولنې سره همرنګه شه .
ـ که غل نه تښتي ، مل دې وتښتي .
ـ که ګور ګران دی ، خو د مړي ناکام دی .
ـ کارغۀ د زرکې تګ کاوۀ خپل يې هېر شو .
ـ کږه خلۀ پۀ سوک سمېږي .
ـ که غر لوړ دی پر سر لار لري .
ـ که شپه تيارۀ ده خو مڼې پۀ شمار دي .
ـ کله ،کله له ړاندۀ هم لکړه لوېږي .
ـ که جنګ نه کوې لکۍ خو ببره نيسه .
ـ کوږ بار تر منزله نه رسېږي .
ـ کُلاله وکړه ،خپله سياله وکړه !
ګ :
ـ ګُل بې خاره نۀ وي .
ـ ګيله له خپله کېږي .
ل :
ـ له غرونو لوېدلي به پورته شي ،خو له زړونو لوېدلي به پورته نۀ شي !
ـ له کلي ووځه خو له نرخه مه وځه .
ـ له قامه سره خوره ، له قامه سره مره .
ـ لمر پۀ دوو ګوتو نه پټېږي .
ـ له بارانه تښتېدم ،تر ناوې لاندې مې شپه سوه
ـ لوی مې کړې لويي مه راکوې .
ـ له مړو آواز نه راپورته کېږي .
ـ له پخلا شوي دښمنه ځان ساته .
ـ لال پۀ ايرو کې نه پټېږي .
ـ له لوږې مړ شه خو د سوال دارو مه خوره .
ـ له آزاره چا بازار نه دی موندلی !
ـ له يوۀ لاسه ټک نه خېژي .
ـ له وچو سره لاندۀ هم سوځي .
م :
ـ مېړۀ مړ کړه ، خو مېړانه يي مه وژنه !
ـ مېړونه غرونه دي ،ښځې يي اړمونه دي .
ـ مرغان هم هغه سره ګرځي چې بڼې يي سره لګېږي .
ـ مرغۍ پۀ خپلو بڼو ښه ښکارېږي .
ـ مينه ړنده ده .
ـ مېلمه د خدای دوست وي .
ـ مړی چې خدای شرموي ، پر تخته يي معامله ګډه وډه شي .
ـ مار خوړلی له تور پړي هم وېرېږي .
ـ مار ته پۀ لستوڼي کې ځای مه ورکوه .
ـ مه وکړې هغه منډه چې مې کونه شي بربنډه !
ن :
ـ نوې ناوې ته هرڅوک ببوزی وهي .
ـ نړۍ ليدونکي ډېر درواغ وايي .
و :
ـ ورېندارې پۀ لېورو ساتلې وي .
ـ وينه پۀ وينه نه مينځل کېږي .
ـ وينه آزارېږي ، بېزارېږي نه .
ـ وروستۍ ورځ نامرده وي .
ـ وړۀ دې پۀ وړۀ منت دې پۀ څۀ ؟
ـ وزه پۀ خپلو ښکرو نه درنېږي .
ـ ورور که د ورور له کوره خپه وځي ، خو پۀ هدېره کې ورسره يو ځای د پلار پر قبر شناختې دروي .
ه :
ـ همسايه غل مه نيسه .
ـ هرګرد شی غوز نۀ وي .
ـ هر کاره سړی هيڅ کاره دی .
ـ هيڅوک هم نه وايي چې زما د غړکې خوند بد دی .
ـ هغه څراغ چې دکور لپاره روا دی ، د جومات لپاره ناروا دی.
ی :
ـ یو بام دوه هواوې !
ـ يو پۀ خدای ، او بل پۀ خبرو کې ، د هرچاحق وي !

نور ښکاره کړئ

ځواب دلته پرېږدئ

ستاسو برېښناليک به نه خپريږي. غوښتى ځایونه په نښه شوي *

Back to top button